Anne Rice o Królowej Potępionych

Ta książka była pierwszą, w której właściwie osiągnęłam dokładnie to, co osiągnąć chciałam. Wszystko, co napisałam wcześniej było bardziej spontaniczne i instynktowne. Tutaj miałam przed oczami pewien obraz, z każdym jego detalem, elementem i moim zadaniem było tylko przenieść te wizje na papier. Było to jak próba narysowania tego, co się właśnie ogląda, a ja tym razem widziałam bardzo dużo.

Królowa Potępionych jest więc pierwszą książką, którą napisałam dokładnie tak, jak chciałam. Przy innych powieściach musiałam iść na kompromis ze swoimi brakami warsztatowymi. Nie miałam aż takich umiejętności żeby opisać coś w wymarzony sposób. W Królowej zaczął się właściwy proces narracyjny i pomyślałam, że nie mogę tego przerwać.

W chwili, kiedy kończyłam manuskrypt, z całego serca go nie cierpiałam, i z pewnością nie przypuszczałam wtedy, że stanie się on moim największym bestsellerem. Tak naprawdę nie rozumiałam, jak książka tak dziwna, tak perwersyjna, pełna ekstrawaganckich antycznych historyjek, może stać się utworem mainstreamowym, popularnym. Nie wiem, co sobie myślałam, gdy ją pisałam, ale jak wspomniałam, miałam w głowie ten obraz. A w każdym bardziej dramatycznym momencie czułam się niezwykle podniecona.

Ponownie czytając tę książkę w roku 1999, nadal się dziwiłam, dlaczego właściwie ludziom się ona podoba. Królowa jest pełna mojej filozofii historii, depresji, fantazji, wylewności i przede wszystkim moich zdolności wymyślania i planowania makabrycznych wydarzeń.

Czy teraz też jej nie znoszę? Daleka jestem od tego. Podoba mi się jej forma, jej wzorce i mocne sceny. Oczywiście głównym bohaterem jest Lestat, to do niego należy głos i on jest elementem spinającym wszystkie wątki.

Pomysł na temat powieści przyszedł Rice do głowy na pokładzie samolotu:

Oglądałam którąś część Gwiezdnych Wojen, kiedy Luke Skywalker walczył z Darthem Vaderem. W pewnym momencie Vader mówi coś takiego: ' Poddaj się ciemnej mocy tkwiącej w tobie'. Było to straszliwie banalne. Wtedy dotarło do mnie, że Królowa Potępionych powinna być w podobnym stylu utrzymana. W samej istocie, królowa powinna mieć dobra ideę, ale pozostać przy tym zła. Prawdziwe zło na tym świecie powinno być pociągające i złożone, co zawsze czyta się wspaniale.