Ereszkigal

Gabriela- Charakterystyka postaci

Postać Gabrieli bazuje na kilku elementach: tajemniczości i samotność jednostki, poczuciu wyższości, okazywanego jako obojętność, stoicyzmie, chłodzie emocjonalnym , i ponad wszystko dążeniu do wolności; wolności egoistycznej, wolności własnej. Cały rozwój sytuacji i wydarzeń w Wampirze Lestacie prowadzi do stopniowego wyzwalania się z więzów: rodziny, człowieczeństwa i kobiecości, a w końcu świata.

U podstaw tych przemian leży pragnienie Gabrieli. Pragnienie siły jaką posiada mężczyzna. Można wręcz zaryzykować stwierdzenie , że w przypadku tej bohaterki mamy do czynienia ze swego rodzaj duchowym transwestytyzmem. Gabriela będąc kobietą czuje się uwięziona. Prawdziwe wyzwolenia i pełnię siebie osiąga kiedy odkrywa i pielęgnuje w sobie pierwiastek męski. Stąd często pojawiają się określenia, że matka Lestata jest za zimna, za twarda, za stoicka.

Już podczas rozmowy z Lestatem , leczącym traumę po zabiciu wilków, Gabriela wyznaje mu, że najmłodszy syn jest jej spełnionym marzeniem o byciu mężczyzną, jest takim mężczyzną jakim ona pragnęłaby być. Jest to jak, już wspomniałam szczególny rodzaj transwestytyzmu świadomości czy osobowości, na razie przedstawionego w zastępczym wymiarze, spełniającego się tylko w marzeniach i w postaci drugiego człowieka.
Kobieta w 18 wieku , na prowincji Francji , praktycznie zamknięta w domu, ograniczona, pożąda siły. Męskiej siły, bo uosobieniem mocy był zawsze i jest mężczyzna. Gabriela chce być silna żeby się wyzwolić. Wydaje się, że ta chęć swobody , nieskrępowanie rodziną, obyczajami, względami płci, jest głównym motorem napędzającym tę postać.

Z kolei jest w tym pewien tragizm. Gabriela myśli racjonalnie i wie, że za życia nie uda się jej zrealizować swoich pragnień, że tych barier nie pokona. Dlatego tworzy sobie alternatywę wolności w postaci książek. Książki są jej sposobem na ucieczkę , której pożąda, na przekraczanie granic rzeczywistości, nawet własnego ja bo przecież czytając książki możemy być kimkolwiek i gdziekolwiek zapragniemy.

Z drugiej strony taką właśnie ucieczką Gabrieli staje się jej syn , uosobienie tego czym nie jest, a mogłaby być. Gabriela dostrzega w Lestacie obraz samej siebie. Dlatego kiedy Lestat planuje wyjazd do Paryża, matka pomaga mu, jakby dzięki niemu, razem z nim uciekała także i ona. Świadomość tego, że jej syn jest wolny, sprawia, że i ona tak się czuje.

Kiedy Gabriela staje się wampirem pierwsze co robi to zabija na ulicy młodzieńca i zakłada jego ubranie. Później obcina sobie włosy , chcąc się upodobnić do mężczyzny. Jest to manifestacja tego czym zawsze chciała być, symboliczny moment przejścia, a jednocześnie i znak rozpoczęcia nowego życia.
W nowym życiu może być kim chce, może być mężczyzną, wyglądać jak mężczyzna , zachowywać się jak mężczyzna (jest to symbol swobody i niezależności). Do tej pory taka szansą były dla niej tylko książki i osoba jej syna- ale było to niepełne, rozgrywało się na kanwie psychiki, wyobraźni, chęci.
Wampiryzm umożliwia to niemal w pełni. Bariery płci zanikają. Jednocześnie Gabriela dysponuje rzeczywista siłą, tak fizyczną , jak i osobowości i charakteru, która faktycznie czyni z niej WAMPIRA , nie wampirzycę.

Jej dążenie do absolutnej swobody jest na tyle przemożne, że nie może zostać z Lestatem. Lestat był jej potrzebny za śmiertelnego życia, był jej potrzebny aby zacząć nowe życie jako wampir, ale nie jest już jej potrzebny kiedy ma siłę, swobodę działania i praktycznie nieograniczone możliwości.
Dlatego marzy o uwolnieniu się od niego (jak to świetnie uświadomił Lestatowi Armand), i dlatego w końcu go zostawi i odejdzie upajać się tym czego jeszcze nie zaznała.

Gabriela jest jak odkrywca, pragnący przygód, zdobycia nowych lądów i horyzontów, ale musi dokonać tego samotnie , bez niczyjego towarzystwa. Dlatego Lestat byłby tylko zawadą.
Czy to sprawia ze Gabriela jest egoistyczna? Na pewno tak , jej egoizm jest jednak w świetle tego co napisałam wyżej usprawiedliwiony, Kto nabiera wiatru w żagle po całym okresie ciszy na morzu chce być sam sobie 'sterem, żeglarzem i okrętem'. Jest to jednocześnie kolejna ucieczka Gabrieli, która znów, tak jak na początku wybiera samotność. Tym razem jest to odcięcie się od ludzi, cywilizacji i świata. Można powiedzieć, że losy tej postaci zatoczyły w tym momencie koło i potwierdza się prawda, że nie można uciec od swojej prawdziwej natury, a natura Gabrieli, to natura samotnika.

Wydaje się, że ta postać w pewien sposób ucieleśnia marzenia i dążenia kobiet współczesnych, obnażając jednak i gorsze strony zdobytej wolności. Z tym wizerunkiem społecznym i literackim kobiet wyzwolonych nie każdy daje sobie radę, dlatego nie jest to bohaterka szczególnie przez czytelników Rice lubiana.